Ai është Shejhul Islam,Imam,Ahmed bin Abdul Halim bin Abd Es-selam
bin Abdullah bin Muhamed bin El-hadr bin Alij bin Abdullah bin Tejmije
El-harrani Ed-dimeshkij,kurse kunja e tij ishte Ebu El Abbas.
2- Lindja dhe rritja e tij
Ai u lindë në ditën e hënë me dhjetë të muajit Rebiul Evel më 661 hixhrij në Horosan,dhe kur I mbushi dhjetë vite u shpërngul në Damask të Siris duke u larguar kështu nga lufta e tatarëve.Ai u rritë në një familje dietarësh dhe fetare,babai,gjyshi,vëllezrit dhe shumica e mixhallarëve të tij kanë qenë të njohur,prej tyre gjyshi I tij I katërt Muhamed bin El Hader poashtu Abdul Halim bin Muhamed bin Tejmije,dhe Abdul Ganij bin Muhamed bin Tejmije,dhe gjyshi I fundit Abdu Selam bin Abdullah bin Tejmije Mexhdudin ebu el Berekat ,autor I disa librave ,poashtu edhe babai I tij Abdul Halim bin Abduselam El Harrani ishte dietar,gjithashtu edhe vëllau I tij Abdurrahmani dhe shumë të tjerë.
Pra në këtë ambient diturie dhe përparimi u rrit shejh Ibni Tejmije,ai filloi kërkimin e dituris së pari tek babai I tij dhe dietarët e Damaskut,e mësoi Kuranin përmendësh sa ishte I vogël,mësoi hadithin,fikhun tefsirin dhe usulin ,dhe ishte I dalluar për zgjuarsin e tij dhe fuqin e madhe për të mësuar përmendësh,pastaj me kalimin e kohës u thellua shumë në dituri,e fitoi titullin Muxhtehid ( njeri me dije të thellë ) qysh në rinin e tij,ai u bë Imam I fes dhe dietar I brumosur në dije para se të I arrinte tridhjet vite.
3- Dituria e tij
Në lëmin e shkrimeve dhe te pasuris intelektuale ,shejh Ibni Tejmije ka lënë për ummetin një trashëgimi të madhe dhe të dobishme,shumë prej tyre diatrët e mëvonshëm I kan gjurmuar dhe botuar në libra ,kurse ajo që ka mbetur e pa botuar dhe që shum prej tyre as që dihen fare se ku gjinden janë edhe më shumë.
Nuk ka shkenc prej shkencave të islamit e që nuk ka shkruar në te shejh Ibni Tejmije me diturinë dhe precizitetin e tij të lartë,e kjo ndodhë në histori shumë rrallë.
Kan dëshmuar për diturinë e madhe të tij shokët e tij,mësuesit , nxënësit por edhe kundërshtarët e tij,saqë kur ka folur shejhu për një nga shkencat islame ,aq ka qenë I ditur sa që ndëgjuesi apo lexuesi mendon se ky nuk din tjetër pos kesaj shkence,ai bëri xhihad me gjuhën dhe dorën e tij,gjithmon ishte në mbrojtje të islamit,në anën tjetër ishte prej atyre që shumë bënin ibadet dhe shumë e përmendte Allahun teala,kurse qudia më e madhe është bereqeti në kohën e tij dhe fuqia e madhe e tij në angazhim,pra falënderimi I takon Allahut tealai Cili e ka furnizuar këtë ummet me njerëz të tillë.
4- Xhihadi dhe mbrojtja e tij ndaj Islamit
Shumë prej njerzëve nuk e njohin anën e angazhimeve trupore në mbrojtje të islamit që e bëri shejh Ibni Tejmije,ngase një pjesë e madhe e njerzëve e njohin atë vetëm për diturin e tij dhe shkrimet,edhe pse dituria dhe shkrimet e tij janë të shumta ,ai ishte edhe muxhahid që luftoi me shpatën e tij ,kurse në aspektin e nxitjes së muslimanve për të luftuar ishte I pashembullt,ai nxiste për xhihad me fjalë dhe vepra,ai shumherë u ballafaqua me shpatën e tij në dyluftim me kalorësit dhe me më të përgaditurit për luft nga ana e armikut,ata që cilët e kanë shoqëruar dhe e kanë parë shejh Ibni Tejmijen duke luftuar kanë mbetur të habitur nga trimëria e tij dhe ashpërsia që kishte me armikun.(el ialam fi menakib Ibni Tejmije lil Bezzari faqe 77).
Kurse sa I përket xhihadit të tij me laps dhe me gjuhë,ai gjithomë ishte në mbrojtje të islamit,Allahu e pastë mëshiruar,ai qëndroi si bjeshkë e palëkundur kundër grupacioneve , medhhebeve të humbura dhe bidatgjinjëve,ai I zbrapsi kurthët e tyre me lejen e Allahut teala dhe I qartësoi dyshimet që ata mbillnin në popull,me debate ndonjëherë dhe me rreplika ndonjëherë tjetër,ai I sfidoi filizofët,batinit,sufit,ismailit dhe të tjerë të ngjashëm me ta,poashtu I sfidoi rafidit , ateistët, I sfidoi edhe xhehmit,mutezilit ,esharit mutekelimit dhe grupe të tjera të humbura.
Si rezultat I punës së tij të madhe në kundërshtimin e atyre të cilët e kishin lëshuar rrugën e drejtë ,dhe në pamundësi për të iu kundërvënë me argumente ,ai u ballafaqua me burgim disaherë,dhe përjetoi tortura të mëdha,ai vdiq në një nga burgjet e Damaskut,Allahu e pastë mëshiruar me mëshirën e tij të gjërë.
Edhe pse vdiq ai,trashegimia e tij në mbrojtje të islamit dhe në kundërshtim të armiqve të së vërtetës mbeti dhe për këtë falëndërimi I takon vetëm Allahut teala,ngase e gjithë dituria e tij ishte e mbështetur në librin e Allahut ,sunnetin e Pejgamberit alejhi selam dhe në udhëzimin e selefëve ,ngaqë ishte shumë I fortë në mënyrën e të nxjerrurit të dispozitave dhe mënyrën e të argumetuarit në aspektin legjislativ dhe në atë logjik,ngase ishte I furnizuar me dituri të gjërë nga ana e Allahut teala.
Shumica e grupacioneve që tash I shohim janë trashëgimi e atyre grupacioneve të cilët I patë kundërshtuar shejh Ibni Tejmije,për këtë është shumë e domosdoshme që qdo thirrës t'I kthehet librave të tij dhe të nxjerr dobi dhe mënyra për t'I kundërshtuar pasuesit e epsheve.
Dhe nuk e teprojmë kur themi se librat e shejh Ibni Tejmijes dhe replikat e tij që I bëri ndajë grupacioneve të humbura vazhdojn ëtë mbeten arma më e fortë kundër këtyre grupeve në kohën e sotshme edhe pse këta grupe me kalimin e kohëse kanë ndërruar vetëm emrat dhe disa metoda por bazat e tyre kanë mbetur të njëjta.
5- Cilësitë e tij
E gjithë ajo që e përmendëm më lartë për shejhun se kishte dituri të gjërë dhe se gjithmonë urdhëronte për të mirë dhe ndalonte nga e keqja , Allahu I kishte dhënë edhe shumë cilësi të tjera të lavdëruara me të cilat ai njihej , ishte I ndershëm ,I ndihmonte të tjerëve që kishin nevoj edhe nëse e linte vehtën e tij keq,bënte shumë ibadet ,lexonte shumë Kur'an dhe shumë e përmente Allahun teala,ishte shumë asket sa që thuaj se nuk posedonte asgjë nga të mirat e kësaj bote ,përveq gjarëve të domosdoshme,e kjo është e njohur shumë mirë nga bashkëkohësit e tij ,ishte shumë modest në vehtën e tij dhe në komunikimin me të tjerët,ai nuk vishte rroba të shtrenjëta,gjithashtu ishte i njohur me qëndrimin e tij statik në mbrojtje të së vërtetës dhe kishte pozit dhe prestigj tek sunduesit ,dietarët dhe njerëzit në përgjithsi ,qdo kush që e shihte e dontë dhe e nderonte ,përveq atyre të cilët I kishte kapluar hasedi dhe ishin pasues të epsheve,ai poashtu ishte I johur edhe me durimin e tij dhe qëndresen e fuqishme me sprovat që I përballoi në rrugën e Allahut teala,ishte largëpamës dhe I përgjigjej Allahu në duat e tij ,Allahu e pastë mëshiruar.
6- Koha në të cilën jetoi
Jetoi shejh Ibni Tejmije në kohën kur ishte shfaqur me të madhe bidati dhe humbja, në kohën kur ishte përhapur injoranca,dyshimet dhe pasimi I verbër ,poashtu ishin sprovuar vendet muslimane edhe me luftën e tatarve ,këte mundë ta vërejm nga shkrimet e shjehut që gjinden në duart tona.
Ishte I përhapur shirku e në veqanti besimi tek varrezat bindje kjo e devijuar ngase ata besonin se I vdekuri ka mundësi të bëjë dëm dhe dobi,dhe filluan ti adhuronin varrezat ashtu siq adhurohet vetëm Allahu teala.
Poashtu në këtë kohë ishte përhapur me të madhe filozofia,ateizmi dhe apologjetika,poashtu në mesin e popullit të thjesht ishte I përhapur shumë sufizmi dhe grupacione të tjera të ngjashme të gjitha të humbura.
Ishte I përhapur dhe kishte ndikim të madhë edhe medh'hebi I shiave Rafidi të cilët e përhapën shumë bidatin dhe shirkun,I penguan njerëzit të marrin pjesë në xhihad dhe iu ndihmonin tatarve ,armiqve të islamit.
Pra në këtë kohë shejh Ibni Tejmije ishte ndihmes e madhe në forcimin e Ehli Sunnetit dhe Xhematit,në urdhërimin për të mirë dhe ndalimin nga e keqja, në kundërshtimin e bidatgjive dhe këshillimin e këtij umeti derisa Allahu teala I përmirsoi shumë njerëz në dorën e tij dhe e ndihmoi me te islamin.
7- Vdekja e tij
Prej shenjave të mira për njerun e mirë është edhe prania që ia jep Allahu atij tek muslimanët dhe mërzia e tyre kur ai vdes,nga kjo selefët e llogaritnin prej shenjave të përfundimit të mirë numrin e madhë të pjesmarrsëve në namazin e xhenazes,për këtë Imam Ahmedi iu thoshte bidatgjive "Mes nesh dhe jush le të jetë dëshmi xhenazja e jonë" ngase Ehli Sunneti kur e hubin një njeri të madhë prezantojnë në varrimin e tij ,këtë e vërteton edhe aktualiteti dhe se historia nuk ka ndëgjuar ndonjë herë dhe as parë pjesmarrje masive në varrim sikur tek dy imamët Imam Ahmed bin Hanbeli dhe Shejh Ibni Tejmije.
Vdiq shejh Ibni Tejmije në kohën kur ishte I burgosur në Damask me 20 të muajit Dhi El-kaade të vitit 728 hixhrij dhe në varrimin e tij moren pjesë të gjithë banorët e Damaskut , Allahu e pastë mëshiruar me mëshirën e Tij të gjërë.
2- Lindja dhe rritja e tij
Ai u lindë në ditën e hënë me dhjetë të muajit Rebiul Evel më 661 hixhrij në Horosan,dhe kur I mbushi dhjetë vite u shpërngul në Damask të Siris duke u larguar kështu nga lufta e tatarëve.Ai u rritë në një familje dietarësh dhe fetare,babai,gjyshi,vëllezrit dhe shumica e mixhallarëve të tij kanë qenë të njohur,prej tyre gjyshi I tij I katërt Muhamed bin El Hader poashtu Abdul Halim bin Muhamed bin Tejmije,dhe Abdul Ganij bin Muhamed bin Tejmije,dhe gjyshi I fundit Abdu Selam bin Abdullah bin Tejmije Mexhdudin ebu el Berekat ,autor I disa librave ,poashtu edhe babai I tij Abdul Halim bin Abduselam El Harrani ishte dietar,gjithashtu edhe vëllau I tij Abdurrahmani dhe shumë të tjerë.
Pra në këtë ambient diturie dhe përparimi u rrit shejh Ibni Tejmije,ai filloi kërkimin e dituris së pari tek babai I tij dhe dietarët e Damaskut,e mësoi Kuranin përmendësh sa ishte I vogël,mësoi hadithin,fikhun tefsirin dhe usulin ,dhe ishte I dalluar për zgjuarsin e tij dhe fuqin e madhe për të mësuar përmendësh,pastaj me kalimin e kohës u thellua shumë në dituri,e fitoi titullin Muxhtehid ( njeri me dije të thellë ) qysh në rinin e tij,ai u bë Imam I fes dhe dietar I brumosur në dije para se të I arrinte tridhjet vite.
3- Dituria e tij
Në lëmin e shkrimeve dhe te pasuris intelektuale ,shejh Ibni Tejmije ka lënë për ummetin një trashëgimi të madhe dhe të dobishme,shumë prej tyre diatrët e mëvonshëm I kan gjurmuar dhe botuar në libra ,kurse ajo që ka mbetur e pa botuar dhe që shum prej tyre as që dihen fare se ku gjinden janë edhe më shumë.
Nuk ka shkenc prej shkencave të islamit e që nuk ka shkruar në te shejh Ibni Tejmije me diturinë dhe precizitetin e tij të lartë,e kjo ndodhë në histori shumë rrallë.
Kan dëshmuar për diturinë e madhe të tij shokët e tij,mësuesit , nxënësit por edhe kundërshtarët e tij,saqë kur ka folur shejhu për një nga shkencat islame ,aq ka qenë I ditur sa që ndëgjuesi apo lexuesi mendon se ky nuk din tjetër pos kesaj shkence,ai bëri xhihad me gjuhën dhe dorën e tij,gjithmon ishte në mbrojtje të islamit,në anën tjetër ishte prej atyre që shumë bënin ibadet dhe shumë e përmendte Allahun teala,kurse qudia më e madhe është bereqeti në kohën e tij dhe fuqia e madhe e tij në angazhim,pra falënderimi I takon Allahut tealai Cili e ka furnizuar këtë ummet me njerëz të tillë.
4- Xhihadi dhe mbrojtja e tij ndaj Islamit
Shumë prej njerzëve nuk e njohin anën e angazhimeve trupore në mbrojtje të islamit që e bëri shejh Ibni Tejmije,ngase një pjesë e madhe e njerzëve e njohin atë vetëm për diturin e tij dhe shkrimet,edhe pse dituria dhe shkrimet e tij janë të shumta ,ai ishte edhe muxhahid që luftoi me shpatën e tij ,kurse në aspektin e nxitjes së muslimanve për të luftuar ishte I pashembullt,ai nxiste për xhihad me fjalë dhe vepra,ai shumherë u ballafaqua me shpatën e tij në dyluftim me kalorësit dhe me më të përgaditurit për luft nga ana e armikut,ata që cilët e kanë shoqëruar dhe e kanë parë shejh Ibni Tejmijen duke luftuar kanë mbetur të habitur nga trimëria e tij dhe ashpërsia që kishte me armikun.(el ialam fi menakib Ibni Tejmije lil Bezzari faqe 77).
Kurse sa I përket xhihadit të tij me laps dhe me gjuhë,ai gjithomë ishte në mbrojtje të islamit,Allahu e pastë mëshiruar,ai qëndroi si bjeshkë e palëkundur kundër grupacioneve , medhhebeve të humbura dhe bidatgjinjëve,ai I zbrapsi kurthët e tyre me lejen e Allahut teala dhe I qartësoi dyshimet që ata mbillnin në popull,me debate ndonjëherë dhe me rreplika ndonjëherë tjetër,ai I sfidoi filizofët,batinit,sufit,ismailit dhe të tjerë të ngjashëm me ta,poashtu I sfidoi rafidit , ateistët, I sfidoi edhe xhehmit,mutezilit ,esharit mutekelimit dhe grupe të tjera të humbura.
Si rezultat I punës së tij të madhe në kundërshtimin e atyre të cilët e kishin lëshuar rrugën e drejtë ,dhe në pamundësi për të iu kundërvënë me argumente ,ai u ballafaqua me burgim disaherë,dhe përjetoi tortura të mëdha,ai vdiq në një nga burgjet e Damaskut,Allahu e pastë mëshiruar me mëshirën e tij të gjërë.
Edhe pse vdiq ai,trashegimia e tij në mbrojtje të islamit dhe në kundërshtim të armiqve të së vërtetës mbeti dhe për këtë falëndërimi I takon vetëm Allahut teala,ngase e gjithë dituria e tij ishte e mbështetur në librin e Allahut ,sunnetin e Pejgamberit alejhi selam dhe në udhëzimin e selefëve ,ngaqë ishte shumë I fortë në mënyrën e të nxjerrurit të dispozitave dhe mënyrën e të argumetuarit në aspektin legjislativ dhe në atë logjik,ngase ishte I furnizuar me dituri të gjërë nga ana e Allahut teala.
Shumica e grupacioneve që tash I shohim janë trashëgimi e atyre grupacioneve të cilët I patë kundërshtuar shejh Ibni Tejmije,për këtë është shumë e domosdoshme që qdo thirrës t'I kthehet librave të tij dhe të nxjerr dobi dhe mënyra për t'I kundërshtuar pasuesit e epsheve.
Dhe nuk e teprojmë kur themi se librat e shejh Ibni Tejmijes dhe replikat e tij që I bëri ndajë grupacioneve të humbura vazhdojn ëtë mbeten arma më e fortë kundër këtyre grupeve në kohën e sotshme edhe pse këta grupe me kalimin e kohëse kanë ndërruar vetëm emrat dhe disa metoda por bazat e tyre kanë mbetur të njëjta.
5- Cilësitë e tij
E gjithë ajo që e përmendëm më lartë për shejhun se kishte dituri të gjërë dhe se gjithmonë urdhëronte për të mirë dhe ndalonte nga e keqja , Allahu I kishte dhënë edhe shumë cilësi të tjera të lavdëruara me të cilat ai njihej , ishte I ndershëm ,I ndihmonte të tjerëve që kishin nevoj edhe nëse e linte vehtën e tij keq,bënte shumë ibadet ,lexonte shumë Kur'an dhe shumë e përmente Allahun teala,ishte shumë asket sa që thuaj se nuk posedonte asgjë nga të mirat e kësaj bote ,përveq gjarëve të domosdoshme,e kjo është e njohur shumë mirë nga bashkëkohësit e tij ,ishte shumë modest në vehtën e tij dhe në komunikimin me të tjerët,ai nuk vishte rroba të shtrenjëta,gjithashtu ishte i njohur me qëndrimin e tij statik në mbrojtje të së vërtetës dhe kishte pozit dhe prestigj tek sunduesit ,dietarët dhe njerëzit në përgjithsi ,qdo kush që e shihte e dontë dhe e nderonte ,përveq atyre të cilët I kishte kapluar hasedi dhe ishin pasues të epsheve,ai poashtu ishte I johur edhe me durimin e tij dhe qëndresen e fuqishme me sprovat që I përballoi në rrugën e Allahut teala,ishte largëpamës dhe I përgjigjej Allahu në duat e tij ,Allahu e pastë mëshiruar.
6- Koha në të cilën jetoi
Jetoi shejh Ibni Tejmije në kohën kur ishte shfaqur me të madhe bidati dhe humbja, në kohën kur ishte përhapur injoranca,dyshimet dhe pasimi I verbër ,poashtu ishin sprovuar vendet muslimane edhe me luftën e tatarve ,këte mundë ta vërejm nga shkrimet e shjehut që gjinden në duart tona.
Ishte I përhapur shirku e në veqanti besimi tek varrezat bindje kjo e devijuar ngase ata besonin se I vdekuri ka mundësi të bëjë dëm dhe dobi,dhe filluan ti adhuronin varrezat ashtu siq adhurohet vetëm Allahu teala.
Poashtu në këtë kohë ishte përhapur me të madhe filozofia,ateizmi dhe apologjetika,poashtu në mesin e popullit të thjesht ishte I përhapur shumë sufizmi dhe grupacione të tjera të ngjashme të gjitha të humbura.
Ishte I përhapur dhe kishte ndikim të madhë edhe medh'hebi I shiave Rafidi të cilët e përhapën shumë bidatin dhe shirkun,I penguan njerëzit të marrin pjesë në xhihad dhe iu ndihmonin tatarve ,armiqve të islamit.
Pra në këtë kohë shejh Ibni Tejmije ishte ndihmes e madhe në forcimin e Ehli Sunnetit dhe Xhematit,në urdhërimin për të mirë dhe ndalimin nga e keqja, në kundërshtimin e bidatgjive dhe këshillimin e këtij umeti derisa Allahu teala I përmirsoi shumë njerëz në dorën e tij dhe e ndihmoi me te islamin.
7- Vdekja e tij
Prej shenjave të mira për njerun e mirë është edhe prania që ia jep Allahu atij tek muslimanët dhe mërzia e tyre kur ai vdes,nga kjo selefët e llogaritnin prej shenjave të përfundimit të mirë numrin e madhë të pjesmarrsëve në namazin e xhenazes,për këtë Imam Ahmedi iu thoshte bidatgjive "Mes nesh dhe jush le të jetë dëshmi xhenazja e jonë" ngase Ehli Sunneti kur e hubin një njeri të madhë prezantojnë në varrimin e tij ,këtë e vërteton edhe aktualiteti dhe se historia nuk ka ndëgjuar ndonjë herë dhe as parë pjesmarrje masive në varrim sikur tek dy imamët Imam Ahmed bin Hanbeli dhe Shejh Ibni Tejmije.
Vdiq shejh Ibni Tejmije në kohën kur ishte I burgosur në Damask me 20 të muajit Dhi El-kaade të vitit 728 hixhrij dhe në varrimin e tij moren pjesë të gjithë banorët e Damaskut , Allahu e pastë mëshiruar me mëshirën e Tij të gjërë.
Post a Comment